Lieve jij,
Soms neemt het leven je mee op reizen die je nooit had kunnen voorspellen. Dit is het verhaal van onze reis naar ons tweede kindje, een reis vol onverwachte wendingen en emotionele momenten.
Het begon eind vorig jaar, toen we met excitement en hoop besloten om voor een tweede kindje te gaan. De positieve zwangerschapstest vulde ons met vreugde en we droomden al van de toekomst met ons groeiende gezin. Helaas was ons geluk van korte duur, want we werden geconfronteerd met het hartverscheurende nieuws van een miskraam.
Maar we gaven niet op. We bleven vastberaden en, verbazingwekkend genoeg, werden we snel weer zwanger. Hoop en angst gingen hand in hand. Echter, op een vroege ochtend werd onze wereld op zijn kop gezet. Plotseling verloor ik veel bloed, een situatie die alle alarmbellen deden rinkelen.
Met spoed bezochten we de verloskundige en werden dezelfde middag naar het ziekenhuis doorgestuurd voor een extra echo en controlles. De bevindingen waren verwarrend en verontrustend. Er was niets te zien in mijn baarmoeder. Wat we wel zagen, was iets op mijn rechter eierstok… Er was bezorgdheid dat dit wel eens een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kon zijn.
Onze emoties raasden alle kanten op terwijl we in het ziekenhuis wachtten op meer informatie. De wachttijd was uitdagend, maar uiteindelijk kregen we te horen dat een operatie mogelijk noodzakelijk zou zijn. Met enige helderheid en vastberadenheid drong ik erop aan dat we eerst alle informatie wilde verzamellen voordat er een operatie uitgevoerd zou worden.
We ondergingen tests en onderzoeken om erachter te komen wat er precies aan de hand was. De uren kropen voorbij terwijl we ons afvroegen wat de uitkomst zou zijn. Eindelijk kregen we het verlossende nieuws dat een operatie (nog) niet nodig was. We keerden terug naar huis, in afwachting van verdere bloedtesten om te bepalen hoe we verder zouden gaan.
Gelukkig daalden mijn hCG-waarden en hoefde ik dus geen operatie te ondergaan. Het was een emotionele rollercoaster die ons met een gevoel van opluchting achterliet. Opluchting dat mijn lichaam het uit zichzelf opgemerkt had dat het niet goed zat, en het ook uit zichzelf heeft schoongemaakt. Wat ben ik ontzettend dankbaar voor mijn lichaam!
Maar de reis was nog niet voorbij. Zonder dat we het wisten, was er opnieuw een zwangerschap. Echter ervoer ik een angstaanjagend moment waarbij ik iets groots verloor, gevolgd door een plons. In de wc trof ik iets aan dat leek op een kleine foetus. Emoties raasden weer naar binnen. De verloskundige bevestigde mijn vermoeden van weer een miskraam.
Dit was een keerpunt voor mij. Ik besefte dat mijn lichaam en mijn baarmoeder rust en genezing nodig hadden. Er was een diepere reden voor deze opeenvolging van verliezen, en ik besloot dat ik mijn lichaam de tijd moest geven om te herstellen.
Nu ben ik toegewijd aan mijn gezondheid en het herstellen van de balans in mijn baarmoeder. Deze reis is een uitdaging, maar ik ben vastbesloten om te begrijpen wat mijn lichaam nodig heeft voordat we onze reis naar een tweede kindje voort zullen zetten.
Ik zal jullie meenemen in mijn avontuur terwijl ik werk aan het herstellen van mijn innerlijke balans en het omarmen van de onvoorspelbare wendingen van het leven. Laten we samen leren en groeien.
Bedankt voor het delen van deze reis met mij. <3
Liefs, Samantha